Modern yaşamın bir uzantısı olarak görülen hızlı yemek; Her hangi bir risk alınmadan en kolay erişilebilen, her yerde rahatça ulaşabilecek yemek anlamına gelmektedir. Ancak hızlı yemek, insan metabolizmasının ihtiyaç duyduğu, faydalı besinleri tüketmek yerine sadece vücudun ihtiyaç duyduğu enerjiyi sağlamaya odaklanmış bir duruma dönüşmüştür. Slow food hareketi, 80’lerin sonunda Carlo Petrini öncülüğünde, fast food işletmelerinin yaygınlaşmasına ve modern yaşamın insan gündelik hayatına getirdiği bozulmalara bir tepki olarak ortaya çıkmıştır.
Bugün dışarıya yemek yemek için çıksak 10 dükkandan 8 i ya hamburger, ya dürüm kebap, ya döner, bu tehlikeli tekdüze durum ve standartlaşma hem kültürümüz hem metabolizmamız için tehlikeli bir hale gelmektedir. Pide, lahmacun gibi en azından bize ait ve endüstriyel malzemelerden biraz daha uzak olanları tercih edilebilir bulurken, herkesin bildiği global zincir restoranların hamburgerlerini tüketmenin tutarlı bir yanı olmadığını düşünüyorum. Döner desek artık fabrikalarda döner yapılıp dondurulup her yere dağıtılıyor, pek çok yer döner yapmakla bile uğraşmıyor tak, pişir, kes,sat. Kebapçılarda hep aynı kebaplar adana, urfa, kuzu şiş… etler zaten besi eti tat tuz yok. Soğan kebabını kaç tane yer yapıyor? Hurma kebabını yapan yer var mı? Nırbaç desem kaç kişi bilir? Neden bu kadar tek düze olduk… İş sebze,tencere yemeklerimize gelince durum daha vahim, dışarda ortalama üstü bir tencere yemeği yemek istesek ya yol yapıp bir yerlere gitmeniz gerekebilir veya anormal bir hesapla karşı karşıya kalabilirsiniz.
Slow food akımıyla ilgili bir şeyler yazmak için yazıya başladım ancak sonunu getiremedim. Slow food denen akım; tarımda yerel tohumların kullanılmasını, yerel yiyecek ve içecek üretiminin desteklenmesini, özgünlüğün sürdürülmesini, yerel halkın ekonomik çıkarlarının korunmasını, yerel kalkınmanın sağlanmasını içeren küreselleşmenin üretim ve tüketim alanında yarattığı tekdüze durumun önlenmesine karşı bir harekettir.
Şimdi size soruyorum biz bu işin neresindeyiz ?